dijous, d’abril 28, 2005

I el propi no te l'acabes/ Y el propio no te lo terminas

...and Diana Navarro

Renee Vivien TM

Tot un descobriment, que ho serà menys pels que ja coneixeu Chambao. Cobla, flamenc, chill out, saeta, veu nua... I molt de dolor, això és el que té aquesta jove cantant. La Navarro em porta pels racons més dolorosos del record, com un dels meus millors poemes, i això, per una persona que viu sovint dels records, és quelcom impressionant, poques cançons aconsegueixen això, i la Navarro les posa totes en un disc i te les fa escoltar juntes. La darrera de totes, la brevíssima Tengo miedo, treu l’alè.

Hi ha cançons que et fan ballar, d’altres que et condueixen a l’èxtasi, a una felicitat que tu mateix et negues a creure. Diana Navarro et porta pels racons més tristos de la teva vida amorosa, i et fa tornar a sentir allò que voldries oblidar. Aquest podria ser un motiu per desfer-se’n, però en el meu cas, és un motiu per adorar-la. Si, ho heu sentit bé, aquell que fa uns anys abominava de tot el que tenia sabor a cobla o flamenc, s’ha posat a besar els peus d’una dona que l’ha captivat lletra a lletra.

Deixar-se acaronar per la Navarro és com tornar a l’infern, un infern que, de vegades, et recorda que ets viu, que ets feliç.

______________________________________________________________________

Todo un descubrimiento, que lo será menos para los que ya conocéis Chambao. Copla, flamenco, chill out, saeta, voz desnuda... Y mucho dolor, eso es lo que tiene esta joven cantante. La Navarro me lleva por los rincones más dolorosos del recuerdo, como uno de mis mejores poemas, y eso, para una persona que vive a menudo de los recuerdos, es algo impresionante, pocas canciones consiguen eso, y la Navarro las pone todas en un disco y te las hace escuchar juntas. La última de todas, la brevísima Tengo miedo, quita el aliento.

Hay canciones que te hacen bailar, otras que te conducen al éxtasis, a una felicidad que tu mismo te niegas a creer. Diana Navarro te lleva por los rincones más tristes de tu vida amorosa, y te hace volver a mirar aquello que querrías olvidar. Ese podría ser un motivo para deshacerse de ella, pero en mi caso, es un motivo para adorarla. Si, lo habéis oído bien, aquél que hace unos años abominaba de todo lo que tenía sabor a copla o flamenco, se ha puesto a besar los pies de una mujer que lo ha cautivado letra a letra.
Dejarse acariciar por la Navarro es como volver al iniferno, un iniferno que, a veces, te recuerda que estás vivo, que eres feliz.

5 comentaris:

  1. Quedaté siempre con los momentos felices ,no merece la pena pensar en lo que cause dolor ,la vida ya es bastante dura para que encima la ayudemos con nuestra memoria.
    Mil besos
    Una amiga

    ResponElimina
  2. Me gustaría terminar de enterarme qué amiga, aunque creo que ya sé quien eres y te agradezco el comentario, si quieres puedes usar un nick, es de una amiga me va bien, por cierto.

    ResponElimina
  3. Very cool design! Useful information. Go on! Sport chalets http://www.eczema-psoriasis.info

    ResponElimina
  4. That's a great story. Waiting for more. »

    ResponElimina
  5. You have an outstanding good and well structured site. I enjoyed browsing through it free provider voip ford truck

    ResponElimina